Nëse doni të jeni të pasur, bëni miq të pasur, thotë kërkimi i ri shkencor, sipas të cilit shuma financiare e miqve tuaj është një faktor në lëvizjen e të ardhurave.
Ekonomisti i Universitetit të Harvardit, Raj Chetty, kreu dy studime në të cilat ai ekzaminoi rrjetet sociale të 72.2 milionë përdoruesve të Facebook nga mosha 25 deri në 44 vjeç. Kështu ai krijoi tre kategori të kapitalit social: e para ka të bëjë me lidhjen e njerëzve me të ardhura më të ulëta me ata që kanë të ardhura më të larta (lidhja ekonomike). E dyta mat nëse grupi i miqve të dikujt ka klika dhe nëse këta miq e njohin njëri-tjetrin (kohezioni social), dhe i treti shqyrton nëse një person merr pjesë në organizata qytetare, siç janë grupet vullnetare, ose nëse ata i ndjekin dhe u besojnë atyre (angazhimi qytetar).
Studiuesit zbuluan se nga masat e mësipërme të kapitalit social, i vetmi që në fakt lidhej me lëvizshmërinë ekonomike në rritje ishte miqësia me individë të rangut më të lartë ekonomikisht dhe social.
Fëmijët që u rritën në lagje pranë zonave me familje me të ardhura më të larta panë që të ardhurat e tyre të ardhshme të rriteshin mesatarisht me 20 për qind, thanë analistët. Prandaj, fëmijët që rriteshin në zona me një shkallë më të lartë miqësie midis statusit të ulët dhe të lartë ekonomik kishin shkallë shumë më të larta të lëvizshmërisë ekonomike në rritje.
Për t’i bërë më të lehta për t’u kuptuar rezultatet, ata japin një shembull.
Një nga studimet krahason Minneapolis me Indianapolis. Në Minneapolis, njerëzit me prejardhje të ulët socio-ekonomike kanë miqësi me njerëz me prejardhje të lartë socio-ekonomike me një shkallë më të lartë miqësie, krahasuar me një normë shumë më të ulët në Indianapolis. Për shkak të kësaj, fëmijët me të ardhura më të ulëta në Minneapolis fitojnë më shumë para në moshë madhore.
Në fakt, në moshën 35 vjeç, fëmijët nga Minneapolis arrijnë një përqindje më të lartë të të ardhurave, duke fituar rreth 34,300 dollarë (në 2015) krahasuar me 24,700 dollarë për fëmijët në Indianapolis. Me pak fjalë, njerëzit që jetojnë në lagje me të ardhura më të ulëta kanë më pak mundësi për të bashkëvepruar dhe miqësuar me njerëz me të ardhura më të larta.
Pra, nëse një mënyrë për të rritur lëvizshmërinë tuaj financiare – ose për të përgatitur fëmijët tuaj për të ardhura më të larta – është të miqësoheni me njerëz me prejardhje më të lartë socio-ekonomike, atëherë pse nuk është gjithmonë kështu? Studiuesit arritën në përfundimin se njerëzit me statusin më të ulët socio-ekonomik bëjnë më shumë miq me njerëzit që jetojnë në lagjen e tyre, pra me njerëz që i përkasin të njëjtit status ekonomik si ata.
Njerëzit me prejardhje më të lartë ekonomike bëjnë më shumë miq në kolegj, gjë që nuk është lehtësisht e arritshme për të gjithë në Amerikë. Por edhe njerëzit që nuk vijnë nga familje të forta financiarisht priren të bëjnë miq në kolegj me të njëjtin status financiar si ata të tyre. Epigramatikisht, të rinjtë me prejardhje më të ulët ekonomike e kanë më të vështirë të bëjnë miq me bashkëmoshatarët e tyre më të pasur – këtë “hendek” shkencëtarët e quajnë “paragjykim miqësie”.
“Ky “hendek” duket se përcaktohet nga struktura e institucioneve dhe jo vetëm nga preferencat personale të çdo studenti. Vendet që njerëzit ndërveprojnë i japin formë shumë njerëzve që do të takojnë. Për shembull, miqësitë e krijuara në institucione fetare ose në vendet e adhurimit ka të ngjarë të kalojnë kufijtë e klasës”, thotë Raj Chetty.
Çfarë mund të bëhet për të ndryshuar këtë?
“Ndryshimi i politikave të strehimit të përballueshëm, transportimi i studentëve me autobus që ata të mund të ndjekin mësimet në të njëjtat shkolla, ndryshimi i kufijve të distrikteve shkollore – të gjitha këto mund të jenë shumë të vlefshme në rritjen e lidhjes ekonomike. Megjithatë, ato nuk mjaftojnë. Edhe sikur të integronim në mënyrë perfekte çdo shkollë dhe çdo lagje, njerëzit me të ardhura të ulëta dhe njerëzit me të ardhura të larta nuk do të lidheshin kaq lehtë”, vuri në dukje ekonomisti në një konferencë për shtyp dhe vijoi:
“Është po aq e rëndësishme të kihet parasysh trajnimi profesional dhe të mbahet mend se programet tradicionale që konsiderohen të suksesshme përmbajnë elementin e lidhjes së kapitalit me njerëzit që mund t’i ndihmojnë ata përmes mentorimit dhe rrjetëzimit. Mendoj se provat mund të jenë një mësim i mirë për mënyrën se si ne i formojmë politikat tona si në Amerikë ashtu edhe jashtë saj”.
